Պիտակներ
Մեսսիա, Քրիստոս, գեյ, Եհովա, նույնասեռական, սեր, քրիստոնեություն
Ծայրահեղական ու պահպանողական քրիստոնյաները չարաշահում են Բիբլիայի որոշ հատվածներ` դատապարտելու համար նույնասեռականներին: Թե ինչ տեսակի այլ տաբուներ ու ‘սուրբ օրենքներ’ կան Բիբլիայում, որոնցով կարելի է արդարացնել հրեշավոր արարքներ, ընդհուպ մինչև` քարկոծում ու սպանություն, կարող եք կարդալ էստեղ:
Իսկ հիմա` այդ հատվածներն ու դրանց մեկնաբանությունը: Հին Կտակարան.
- Ծննդոց 19:5 «Եւ Ղովտը կանչեցին ու անոր ըսին. «Ո՞ւր են այն մարդիկը, որոնք այս գիշեր քեզի եկան. զանոնք դուրս հանէ մեզի, որ գիտնանք զանոնք»»:
- Ղեւտացւոց 18:22 «Եւ արուի հետ՝ կնոջ հետ պառկելու պէս մի՛ պառկիր՝ պըղծութիւն է այդ»:
- Ղեւտացւոց/ Ղևտական 20:13. “Եթէ որեւէ տղամարդ մի այլ տղամարդու հետ պառկի, ինչպէս կնոջ հետ, նրանք պղծութիւն գործած կը լինեն։ Երկուսն էլ մահուան թող դատապարտուեն, որովհետեւ մահապարտ են։”
Նոր Կտակարան`
Թուղթ առ հռովմայեցիս 1:26 «…Իրենց էգերն անգամ բնական պէտքը բնութեան դէմ եղող պէտքի փոխեցին»:
Թուղթ առ հռովմայեցիս 1:27 «Նույնպէս ալ արուները կնոջ բնական պէտքը թողուցած՝ իրենց ցանկութիւնովը իրարու հետ վառուեցան. արուները արուներու հետ խայտառակութիւն կը գործէին…»:
Ա. թուղթ առ կորնթացիս 6:9-10 «Չէ՞ք գիտեր թէ անիրաւները Աստուծոյ արքայութիւնը պիտի չժառանգեն: ՄԻ՛ խաբուիք: Ո՛չ պոռնիկները, ո՛չ կռապաշտները, ո՛չ շնացողները, (10) Ո՛չ իգացեալները, ո՛չ արուագէտները…Աստուծոյ թագաւորութիւնը պիտի ժառանգեն»:
Ա թուղթ առ Տիմոթէոս 1:8-10 «Արդ գիտենք թէ օրենքը աղէկ է, եթէ մէկը զանիկա օրինավոր կերպով գործադրելու ըլլայ:(9)Բայց ա՛յս թող գիտնայ թէ արդարներուն համար չէ օրէնքը, հապա անօրէններուն ու անհնազանդներուն համար…(10) Պոռնիկներուն, արուագէտներուն…եւ թէ ուրիշ ոեւէ բանի որ հակառակ է ողջամիտ վարդապետութեան»:
Հին Կտակարան: Այն, ինչ քրիստոնյաներն անվանում են Հին Կտակարան, իրականում հուդայական Սուրբ Գրքի մի մասն է կազմում: Քրիստոնեական ուսմունքը հիմնված է հուդայականի վրա: Հուդայականությունն է, որ հին աշխարհում ջատագովել է մեկ Աստծո գաղափարը: Քրիստոնեությունը մի կողմից ներկայացվում է որպես միաստվածական կրոն, իսկ մյուս կողմից դրան հակասում է Սուրբ Երրորդության գաղափարը. դա բարդ գաղափար է ընկալման համար` երեք էություն, երեքն էլ անկախ, երեքն էլ` փոխկապակցված: Այդ գաղափարը ներկայացնելու լավագույն ձևերից էր բուրգը. ամեն մի կողմը մի էություն (Հայր, Որդի, Սուրբ Հոգի), սակայն` ոչ իրարից անկախ:
Սրա պատճառով էլ, մահմեդականներն ու հուդայականները քրիստոնեությունը չեն ընդունում որպես միաստվածային կրոն. հուդայականությունն ընդունում է մի Աստծո` տարբեր անուններով (Յահվե կամ Եհովա, Էլ, Էլոհիմ, Էլոհայ…), բայց մի Աստծո: Նույնն էլ իսլամը` Ալլահ, որն ունի շատ անուններ ու տիտղոսներ: Իսկ քրիստոնեության մեջ, Աստվածն ունի որդի, ինչպես նաև ‘գործիք’/’սուրհանդակ’/’երրորդ ուժ’… այն է` Սուրբ Հոգի: Մի կողմից այդ երեք էությունն էլ առանձին են, մյուս կողմից էլ` առանձին ու անկախ չեն, ու Քրիստոսը, ասում են, Սուրբ Հոգու հետ միասին, գոյություն է ունեցել ի սկզբանե, ու ոչ թե արարվել է Աստծո կողմից:
Ահա թե ինչու է, որ կա մեծ անդունդ իրական “Հին Կտակարանի” (ի սկզբանե` հրեաների Սուրբ Գրքի` Տանաքի) ու քրիստոնեության միջև: Հին Կտակարանի օրենքներից շատերն անկիրառելի են այսօր: Եվ անդունդը կրճատելու համար է, որ Քրիստոսն ինքն ասում է` եկել է Հին Ուխտը նորացնելու (բայց ոչ` կորցնելու): Որպեսզի ընդունված լիներ Հին Կտակարանի Ժողովրդի` հրեաների կողմից: Նրան դա չհաջողվեց… ցայսօր էլ կան հուդայականներ; նույնիսկ հուդայականներ կան, որոնց համար գրեթե հարամ է ‘Քրիստոս’ բառն արտասանելը. նրան ընկալում են որպես կեղծ մարգարե, որպես խայտառակություն:
Այսպիսով, Հին Կտակարանը այդպես էլ մնաց հեռու Նորից. պատահական չէ, որ այսօր շատ եկեղեցիներ երկրորդական տեղ են տալիս Հին Կտակարանին` որպես Հին Ուխտ: Հին Ուխտի մեծագույն գործառույթներից էր, ի միջի այլոց, Քրիստոսին հաստատել որպես Մեսսիա: Դա էլ չի հաջողվել, որովհետև հուդայականները` ‘Հին Կտակարանի’ հեղինակները (քրիստոնեական Հին Կտակարանը կազմում է հուդայական սուրբ կամ սրբագրված գրերի մի մասը), ունեն իրենց սեփական Մեսսիան, որ դեռևս պիտի գա…
Դրա համար է, որ, չհաշված այլ պատճառներ, Հին Կտակարանն օգտագործել որպես իրական քրիստոնեական գիր… ‘իրավաբանորեն’ այնքան էլ արդար ու օրինավոր չէ (չնայած դա չի խանգարում, որ շատերը հենց այդպես էլ վարվեն): Ու, նաև, անիմաստ է այդ տեսանկյունից խոսել վերոնշյալ երեք հատվածներից (‘նույնասեռականությունը’ դատապարտող)` որպես քրիստոնեական օրենքների, այն էլ` արդի օրենքներ: Երբ այդ օրենքները գրվել են, քրիստոնեություն դեռևս չի էլ եղել: Նրանք, ովքեր այդպես են անում, հաշվի չեն առնում այն բաները, որոնց մասին նշեցի: Բացի դրանից, մեկ այլ հոդվածում շատ են օրինակները` Հին Օրենքների օրինակները: Սա առաջին կարևոր բանն է, որ պիտի հաշվի առնել` խոսելիս Հին Կտակարանի մասին ընդհանրապես, ու նրա հին օրենքների մասին հատկապես: Ուստի, այս ամենը հաշվի առնելով ու հասկանալով` գիտակցում ենք, որ ղևտական գրքի օրենքները, ի սկզբանե գրված հենց ղևտացոց համար, այսօր հին են ու անիրավական (չնայած, շատերը կան, որ կարելի է ընդունել որպես լավ օրինակ այսօր էլ, սակայն ոչ որպես տաբուներ հաստատ, ու, հատկապես, երբ նրանք բռնությունների են կոչ անում այս կամ այն սոցիալական խմբերի նկատմամբ` ներառելով քարկոծում ու սպանություն… ՄԻ´ ՍՊԱՆԻՐ):
Սակայն, այլ կարևոր բաներ էլ կան, որ պիտի հաշվի առնենք: Այժմ քննարկենք ամեն մի հատված` առանձին-առանձին:
- Ծննդոց 19:5 «Եւ Ղովտը կանչեցին ու անոր ըսին. «Ո՞ւր են այն մարդիկը, որոնք այս գիշեր քեզի եկան. զանոնք դուրս հանէ մեզի, որ գիտնանք զանոնք»»:
Ինչի՞ մասին է այս հատվածը: Սոդոմ ու Գոմոր: Հրեշտակները գալիս են Սոդոմ, Ղովտը նրանց իր տուն է հրավիրում` գիշերելու: Գիշերը քաղաքի բնակիչները գալիս են` պահանջելու “գիտենալ” հյուրերին: Ղովտն առաջարկում է իր երկու կույս դուստրերին: Ամբոխը հրաժարվում է, ու սպառնում Ղովտին: Մեկ այլ հոդվածում արդեն ներկայացրել եմ այս հատվածի մեկնաբանությունը` ոչ թե դասականը` իբր դա նույնասեռականությանն ու նույնասեռականներին է վերաբերում, այլ մեկ այլ, ավելի բանական մեկնաբանություն: Ուղղակի մեջբերում եմ մի քանի նախադասություն. “Այո, դա պատիժ էր (Սոդոմի ու Գոմորի անբարոյական բնակիչների կործանումը): Այո, դա պատիժ էր հյուրերին անարգելու համար: Այո, դա պատիժ էր բռնաբարության փորձի համար. բնակիչները փորձեցին բռնի կերպով մտնել Ղովտի տուն և «գիտենալ» հյուրերին: Դա պատիժ էր անբարոյականության համար: Դա նաև պատիժ էր ընդդեմ քսենոֆոբիայի (օտարավախության)…”: Բայց նույնասեռականների ու նույնասեռականության պատիժ դա չենք կարող անվանել:
Հենց սրա համար է, որ այս հատվածը ներկայացնել որպես մի հատված, որ քննադատում է նույնասեռականներին… ուղղակի անհիմն է: Ու ցանկացած խելամիտ նույնասեռական կհամաձայնվի, որ բռնաբարությունը (կապ չունի` նույնասեռ թե տարասեռ տեսակի) հանցավոր արարք է` արժանի պատժի ու փոխհատուցման: Այնպես որ, առաջին հատվածը, որ քրիստոնյաները սիրում են գործածել որպես նույնասեռականներին դատապարտող, իրականում նույնասեռականներին չէ, որ դատապարտում է: Նորից կարդացեք ամբողջ պատմությունը, ու կհասկանաք:
2. Ղեւտացւոց 18:22 «Եւ արուի հետ՝ կնոջ հետ պառկելու պէս մի՛ պառկիր՝ պըղծութիւն է այդ»:
3. Ղեւտացւոց/ Ղևտական 20:13. “Եթէ որեւէ տղամարդ մի այլ տղամարդու հետ պառկի, ինչպէս կնոջ հետ, նրանք պղծութիւն գործած կը լինեն։ Երկուսն էլ մահուան թող դատապարտուեն, որովհետեւ մահապարտ են։”
Արդեն նշեցի` ինչու տվյալ խոսքերը չեն կարող մեջբերվել որպես իրական քրիստոնեական արժեքներ ներկայացնող խոսքեր.
Ա. Դրանք չեն գրվել քրիստոնյաների կողմից, ավելին` քրիստոնեություն կրոնը դեռևս գոյություն չուներ, երբ այս տողերը գրվել էին:
Բ. Դրանք չեն գրվել քրիստոնյաների համար (պատճառն ակնհայտ է նախորդ նախադասությունից):
Գ. Դրանք գրվել են հատկապես Ղևտացիների համար` հոգևորականներ, որոնք Իսրայելում ունեին սեփական կալվածքներն ու նույնիսկ քաղաքները:
Դ. Ընդունել ղևտական գրքի այս երկու հատվածը կնշանակի ընդունել ողջ ղևտական գիրքը: Դուք դա կանե՞ք: Քարկոծել, ֆիզիկական պատիժներ կիրառել…
Ղևտական 20:13-ը հատկապես չարաշահում են ծայրահեղ հոմոֆոբերը. նույնիսկ եթե այլ հանգամանքներում ոմանք իրենց չէին անվանի քրիստոնյա, ապա տվյալ դեպքում նրանք ակտիվանում են` նշելով, որ դա ահավոր մեղք է… Ամենաահավորն այն է, որ կան մարդիկ, որ արդարացնում են նույնասեռականների սպանությունները` նշելով, որ դա Աստվածահաճո գործ է… էսպիսի՞ն է քրիստոնյաների Աստվածը: Իրեն հաճելի է, որ այլ մարդկանց սպանե՞ն: Բա ՄԻ´ ՍՊԱՆԻՐ պատվիրանն ո՞ւմ համար էր… երկակի ստանդարտնե՞ր… պաշտպանում է ոմանց, բայց այդ պաշտպանությունը չի տարածվում բոլորի վրա՞: Բա քրիստոնեական եղբայրության ոգին ո՞ւր մնաց:
Հին Կտակարանում նույնասեռականությունը դատապարտող այս երեք հատվածներն են, որ առկա են: Ինչպես տեսանք, դրանք այնքան էլ էական չեն, ու չեն առնչվում մեր առօրյային ընդհանրապես: Շատ մանրամասն ու հետաքրքիր աշխատություններ կան գրված, որոնք բացատրում են ու ներկայացնում շատ հետաքրքիր փաստեր ու տվյալներ տվյալ թեմայի մասին: Բացի դրանից, այսօրվա աշխարհն է, որ շատ տարբեր է այն աշխարհից, որում գրվել է Բիբլիան: Այսօր կան տարաբնույթ եկեղեցիներ ու այլ տեսակի հոգևոր կենտրոններ, որ սրտաբաց կերպով են ընդունում բոլորին` առանց նախապաշարմունքների ու կարծրատիպերի:
Իրականում, Հին Կտակարանը մեծ արգելք չէ քրիստոնյա նույնասեռականների համար` միանալու իրենց եկեղեցիներին. հոգևորականների արգելքներն ու մոտեցումներն են, որ արգելք են:
Մեկ այլ շատ կարևոր բան, որ պիտի հաշվի առնել այն է, որ Հին Կտակարանում կան նաև այլ հատվածներ նույնասեռականների մասին. ավելի դրական: Դավթի և Հովնաթանի պատմությունը, օրինակ:
Այժմ Նոր Կտակարանի մասին.
1. Թուղթ առ հռովմայեցիս 1:26 «…Իրենց էգերն անգամ բնական պէտքը բնութեան դէմ եղող պէտքի փոխեցին»:
Առաջին կարևոր բանը, որ պիտի հաշվի առնել այն է, որ գործ ունենք թղթի հետ. առաքյալները թղթեր էին գրում այս ու այն քաղաք ու բնակավայր` այս ու այն անհատներին կամ եկեղեցիներին: Այս մեկը, օրինակ, գրվել է Հռոմի համար: Արդյո՞ք մենք Հռոմեացիներ ենք: 1600-1950 տարվա առաջվա Հռոմո՞ւմ ենք ապրում: Սրանք պատմական նշանակություն ունեցող աղբյուրներ են: Բայց աշխարհն առաջ է գնացել, ցանկանում եք ապրել ինչպես նախնադարյան Հռոմո՞ւմ: Հետևելո՞ւ եք բոլոր օրենքներին: Դե առաջին հերթին հրաժարվեք ինտերնետից, համակարգչից ու հեռուստացույցից: Իսկ եթե ոչ` ինչո՞ւ հենց նույնասեռականներին հետապնդել` չհետևելով բորոլ մյուս օրենքներին:
Ter-Sahakyan said:
Բավականին հետաքրքիր և դարձյալ ունայն փորձ «նույնասեռականներին» և նրանց ԱՐԱՏԸ արդարացնելու, ամեն դեպքում գովելի է այն, որ հեղինակը փորձ է կատարել, սակայն Քրիստոնեական կրոնի ուսմունքի մասին խոսելուց առաջ պետք է շատ խորապես ուսումնասիրած լինել նյութը, որպեսզի չծագեն այնպիսի, մեղմ ասած, անհեթեթ արտահայտություններ, ինչպիսին է, օրինակ` «Քրիստոնեությունը մի կողմից ներկայացվում է որպես միաստվածական կրոն, իսկ մյուս կողմից դրան հակասում է Սուրբ Երրորդության գաղափարը. դա բարդ գաղափար է ընկալման համար` երեք էություն, երեքն էլ անկախ, երեքն էլ` փոխկապակցված», կամ «‘իրավաբանորեն’ այնքան էլ արդար ու օրինավոր» չհամարել Հին Կտակարանի «օգտագործելը որպես իրական քրիստոնեական գիր…»` հաշվի չառնելով, որ Հին ու Նոր Կտակարանները մի ամբողջություն են կազմվում, և Նոր Կտակարանը հասկանալու համար պետք է քննել ՀԻնը և` հակառակը:
ՊԱՅԾԱՌաՏԵՍ said:
Նույնասեռականությունն արատ համարելը նույնն է, ինչ, ասենք, ոչ առաքելական հայերին հայ չհամարելը (նրանց թվին են դասվում Վիլյամ Սարոյանը, Սողոմոն Թեհլերյանը, Մոնթե Մելքոնյանը, Մխիթարյան Միաբանության այրերը, ինչպես նաև նախաքրիստոնեական ժամանակաշրջանի բոլոր մեծերը, այսօրվա հեթանոս հայերը, աթեիստները և բազմաթիվ այլոք), ինչն անհիմն է:
Նույնասեռականությունը չի կարող արատ համարվել ո´չ գիտության, ո´չ էլ քրիստոնեության տեսակետից, որովհետև կան հանդուրժողական քրիստոնեական եկեղեցիներ: Նույնասեռականությունը կարող է «արատ» հայտարարվել պահպանողական եկեղեցիների և անձանց կողմից, սակայն նույնիսկ այդ եկեղեցիներում կան նույնասեռականներ և ինչպես դու ինքդ քեզ կարող ես համարել այդ կամ այլ եկեղեցու անդամ, այնպես էլ ցանկացած այլ մարդ` անկախ իր սեռական կողմնորոշվածությունից:
Եթե համամիտ չես գրածի հետ (քրիստոնեության գաղափարախոսության), ապա կարող ես մեկնաբանություններդ և կարծիքդ թողնել. ես մանրամասնորեն բացատրել այն տեսակետը, որը ներկայացրել եմ:
Երբ քրիստոնյաները գործածում են հրեաների «Սուրբ գրերը» որպես «Հին Կտակարան»` հակասելով հենց հեղինակների` հուդայականների գաղափարների հետ, ապա դա անարդար է և անբարոյական: Իհարկե, շատերն են էդպես անում:
Պատկերացրու ես վերցնեմ քո բլոգի նյութերը, դրանց մի քանի մեկնաբանություն և գիր ավելացնեմ և դա ներկայացնեմ որպես իմ ստեղծած «Գիրք»` բաղկացած «Հին» և «Նոր» մասերից` նշելով, որ այն, ինչը դու գրում էիր, գրում էիր ինձ համար: Աբսուրդ:
Մյուս կողմից էլ ես հարգում եմ կրոնի և դավանանքի ազատությունը, ինչպես նաև ազատ ընտրության իրավունքը, ուստի ամեն ոք ազատ է իր կրոնի, դավանանքի, հավատի հարցում:
Ter-Sahakyan said:
Նույնասեռականության արատ լինելը համեմատել ոչ առաքելական հայերի հետ, այ դա իրոք աբսուրդ օրինակ ա: Մխիթարյաններն իմիջիայլոց միայն դե յուրե առաքելական չեն, էն էլ էն պատճառով, որ իրենց գործունեությունը չկասեցվի կաթոլիկների կողմից:
Ինձ ուրիշ եկեղեցիներն ընդհանրապես չեն հետաքրքրում, քանի որ ես Հայ առաքելական սուրբ եկեղեցու զավակ եմ. եկեղեցու, որը աշխարհում եզակիներից է, որ չի շեղվում նախնական ուղղուց:
Քրիստոնեական դոգմաների մասին խոսելիս մեկնաբանություններ և կարծիքներ թողնելն անիմաստ է, քանի որ դրանք անվիճելի սահմանումներ են, որոնք քննության ենթակա չեն, ինչպես օրինակ «երեք անձինք եւ մի բնութիւն» սահմանումը, որը մարդկային սահմանափակ ուղեղը չի կարող ընկալել, կամ մեկ այլ օրինակ Նիկիո հանգանակի «ծնունդ եւ ոչ արարած» հատվածը, որը չի կարելի մարդկային ֆիզիոլոգիայով կամ մարդկային չափանիշներով բացատրել, քանի որ կրոնը, աստվածային տնօրինությունները վեր են մարդկայինից:
Հին ու Նոր Կտակարանների մեջ հակասություններ չկան, Հին կտակարանը հասկանալու համար պետք է լուրջ ուսումնասիրություն կատարել: Եթե դու վերցնում ես գրքից մի հատված ու փորձում այն վերլուծել, դու կկանգնես փակուղու առաջ, քանի որ Աստվածաշնչյան տեքստի քննությունը պետք է անել հաշվի առնելով գրման ժամանակը, միջավայրը և շատ ու շատ գործոններ:
ՊԱՅԾԱՌաՏԵՍ said:
Ցավոք ժամանակ չէր լինում պատասխանելու:
1. Ինչպե՞ս կարող ես հստակորեն ասել` Մխիթարյանները դե յուրե առաքելական էին: Նույն ձևով էլ կարող ես ասել` Տիգրան Մեծը հաստատ քրիստոնյա կլիներ, եթե քրիստոնեություն իր ժամանակ եղած լիներ: Ոչ ոք հստակորեն չի կարող ասել` ինչին էին հավատում Մխիթարյան այրերը միասնաբար և նրանցից յուրաքանչյուրն իր մտքում:
2. Հետևել այս կամ այն եկեղեցուն ու դոգմային քո գործն ու ընտրությունն է. քեզ կարող է ոչինչ էլ չհետաքրքրել, դու կարող ես առաջնորդվել ցանկացած դոգմայով, բայց քո ազատությունը սահմանափակվում է այնտեղ, որտեղ ուրիշինն է սկսվում. եթե (օրինակ) դու Մովսեսի օրինակին ես հետևելու ու հեթանոս ու «կռապաշտ» եղբայրներիդ սպանելուց չես տատանվելու, դու կկասեցվես քաղաքացիական Օրենքի և խելամիտ մարդկանց միջոցով ու կողմից:
3. Դոգմաների հարցն իրոք միանշանակ չէ: Եվ այստեղ մի կարևոր հարց է ծագում. կրո՞նն է ստեղծված մարդու համար, թե՞ մարդը` կրոնի (նույնն էլ օրենքների մասին): Կարծում եմ տարբերակում ես կրոնն ու հոգևորը, դոգմաներն ու հավատը (իհարկե, դոգմաներին պետք է կուրորեն հավատալ, բայց հավատ դոգմայի նկատմամբ և հավատ Աստծո նկատմամբ տարբեր են. դոգման հոգևորականներն են սահմանում, ընդ որում` ամեն մի եկեղեցի կարող է ունենալ սեփական յուրօրինակ դոգմաները):
Եթե ընդունում ես, որ մարդն է ստեղծված կրոնի համար, ապա դառնում ես կրոնի (ոչ թե Աստծո) և հոգևոր դասի ծառան: Իսկ եթե կրոնն է ստեղծված մարդու համար, ապա կրոնն էլ, ինչպես և մարդը պետք է փոփոխական լինի և հարմարեցվի ամեն մի հանրությանն ու ժամանակին (ինչն էլ քրիստոնեության մեջ միշտ էլ արվել է, դրա համար է, որ հայ միջնադարյան մանրանկարներում Քրիստոսը որպես մոնղոլ էր պատկերվում, իսկ աֆրիկայում նույն Քրիստոսին որպես սևամորթ են պատկերում), թե չէ` կրոնը կենդանի չի լինի. կանգուն ու անփոփոխ կրոնը կանգուն ու անփոփոխ լեզվի պես է` մեռած ու չգործածվող:
Ու ընդհանրապես ցանկացած դոգմայի ենթարկվելիս դու ստորադասում ես Արարչության մեծագույն պարգևներից մեկը` բանականությունը. խավարացնել բանականությունը` ընդունելու համար ինչ-որ դոգմա առանց այն քննելու, ուղղակի կուրորեն հավատալ: Դա ստրկություն է: Ստրկություն դոգմային և այդ դոգման առաջադրողին: Սկզբում էր Բառը… իսկ դոգման Բառի` Լոգոսի ստորացումն է:
4. Հակասության օրինակ (ավելի շատ օրինակների համար` https://ourmine.wordpress.com/against-god/) .
Ծննդոց 32:30 “Յակոբն այդ տեղն անուանեց Երեւումն Աստուծոյ, որովհետեւ, – ասում է, – Աստծուն տեսայ դէմ առ դէմ, եւ փրկուեց հոգիս:”
1 Յովհաննես 4:12 «Աստծուն ոչ ոք երբեք չի տեսել»:
Աւետարան ըստ Յովհաննէսի 1:18 “Աստծուն ոչ ոք երբեք չի տեսել, բացի միայն միածին Որդուց, որ Հօր ծոցում է. նա՛ յայտնեց Նրան։”
Այսպիսով… Հակոբը մարդ չէ՞ր: Թե՞ նա խաբեբա է… թե՞ Հովհաննեսն է խաբեբա: Ավելին… Հովհաննեսը մի տեղ ասում է` ոչ ոք երբեք չի տեսել, մեկ այլ դեպքում` տեսել է միայն Քրիստոսը… շփոթմո՞ւնք, լրացո՞ւմ…
ԱՎԵԼԻՆ. Ելից 6:3-ում Աստված ասում է. «Ես երեւացի Աբրահամին, Իսահակին ու Յակոբին։ Նրանց Աստուածը ես եմ, իմ անունը Տէր է, բայց ես դա նրանց չյայտնեցի»:
Ինչպե՞ս կարող ենք բացատրել սա:
Մի հետաքրքիր բան կա. հայերենը հարուստ է հոմանիշներով, ու երբեմն կարողանում են որոշ հատվածներում փոփոխել բառերը` խուսափելու համար հակասություններից: Բայց երբ նույնը օտար լեզուներով ես նայում, ավելի հստակ է դառնում…
Սասուն said:
եթե ուզում ես հասկանալ Աստվածաշունչը, ապա Քրիստոսի անունը կանչի: Երբ Քրիստոս քո կյանքում հայտնվի, առաջին հերթին փրկություն եվ կյանք կունենաս, հետնել կհասկանաս………
Սասուն said:
Աւետարան ըստ Յովհաննէսի 1:18 “Աստծուն ոչ ոք երբեք չի տեսել, բացի միայն միածին Որդուց, որ Հօր ծոցում է. նա՛ յայտնեց Նրան։” Եբր.1-3. 1 Աստուած բազմապիսի ձեւերով եւ այլազան օրինակներով նախապէս խօսեց մեր հայրերի հետ մարգարէների միջոցով. 2այս վերջին օրերին մեզ հետ խօսեց իր Որդու միջոցով, որին ժառանգ նշանակեց ամէն ինչի, եւ որի միջոցով ստեղծեց տիեզերքը։ 3Նա, որ լոյսն է նրա փառքի եւ բուն պատկերը նրա էութեան, որ իր խօսքի զօրութեամբ հաստատ է պահում տիեզերքը։ Նա մեր մեղքերի մաքրումը կատարելուց յետոյ, նստեց Աստծու մեծութեան աջ կողմում՝ բարձունքներում։
Աստուած մարդկանց հայտնվել է տարբեր կերպոով,Հակոբին մարդու կերպարով հայտնվեց, Մովսեսին վառվող մորենու միջոցով, Աբրահամին՝ հրեշտակի միջոցով……….
Հովհ.4.24 23Բայց կը գայ ժամանակը, եւ արդէն իսկ եկել է, երբ ճշմարիտ երկրպագուները կ՚երկրպագեն Հօրը հոգով եւ ճշմարտութեամբ, քանի որ Հայրն էլ իրեն այդպիսի երկրպագուներ է ուզում։ 24Հոգի է Աստուած, եւ նրա երկրպագուները պէտք է հոգով եւ ճշմարտութեամբ երկրպագեն»։
Աստված Հոգի է, մարտ արարածը Աստծո հետ հաղորտակցվել կարող միայն հոգով:
Սևակ said:
🙂
Սևակ said:
good day, I cannot recover my account. The system says this email is not associated with any account. And yet I have a few blogs and many emails I got concerning comments and other events in WordPress. Please help recover my account. Thank you.
________________________________
De: Տարբերություն, Փոխըմբռնում, Հավասարություն
Enviado: martes, 18 de febrero de 2014 08:10 p. m.
Para: sevak2009@hotmail.com
Asunto: [Տարբերություն, Փոխըմբռնում, Հավասարություն] Comment: “Հին ու նոր հայացք` նույն խոսքերին:”